Rozdział XIII

*Oczami Harry’ego

Obudziło mnie mocne podciąganie nosem i pochlipywanie. Po chwili zorientowałem się, że śpię u Louisa i to musi być ona. Otworzyłem oczy i poczułem, że serce mi zaraz pęknie. Na łóżku siedział Louis, który miał twarz zasłoniętą rękami i płakał. Podniosłem się przytuliłem go najmocniej jak potrafiłem, żeby pokazać mu, że nadal tu jestem. Chłopak od razu się we mnie wtulił i siedzieliśmy tak przez parę minut, aż w końcu postanowiłem się odezwać.

- Lou, kochanie co się stało?

- Miałem koszmar, a nie chciałem ciebie budzić Curly. Tak słodko spałeś. – Odpowiedział pociągnął nosem.

- Kochanie pamiętaj zawsze masz mnie budzić. A powiesz może co ci się śniło? Spytałem. Widziałem, że się spina i bierze duży wdech.

- Śniło mi się, że byłem w jakimś lesie i ktoś mnie gonił. Odwracałem się cały czas żeby zobaczyć kto to jest, ale nikogo nie było. Potem ktoś mnie zaciągnął i zaczął… zaczął mnie rozbierać, a potem… potem…on

- Już dobrze BooBear nie musisz dokańczać. Domyślam się co działo się dalej.- Powiedziałem i pocałowałem go w czoło.- Louis przepraszam

- Za co? – Spytał się zdziwiony.

- Za to, że cię zostawiłem. Gdybym tylko wiedział, że coś ci się stanie nie zostawił bym cię.

- Curly myślałem, że tak będzie lepiej. Chciałeś mnie chronić. – Powiedział patrząc w moje oczy.

- Ale cię nie uchroniłem Lou. Boję się co by było gdybym nie zdążył.

- Widzisz, ale jednak zdążyłeś Curly. Za to ci dziękuję i cię nie winię. Sam jestem sobie winien, że wyszedłem tak późno z domu. Gdybym nie wyszedł nic by się nie stało.

- Louis, to nie jest twoja wina tylko moja. To wszystko przeze mnie, gdybym nie ja nic by się nie stało. Przeze mnie, bo pozwoliłem byś się we mnie zakochał. Nie powinienem się godzić byśmy byli razem, to wszystko moja woja!.

- Zamknij się i przestań gadać, że to tylko twoja wina. Ja jestem szczęśliwy, że cię mam. Dzięki tobie czuję, że żyję mam siłę by żyć. Wiec przestań mi mówić, że nie powinniśmy być razem i mnie w końcu pocałuj. – Powiedział. Bez zastanowienia przysunąłem się bliżej i połączyłem nasze usta w powolnym pocałunku. Po paru minutach odsunęliśmy się od siebie. Położyliśmy się Louis oczywiście na mojej klatce piersiowej i rysował kółka na moim brzuchu.

- Curly?

-Hm?

- Obiecaj mi, że już nigdy mnie nie zostawisz.- Powiedział ze smutkiem.

- Obiecuje Lou, obiecuję. A teraz chodźmy spać, Boo

- Okey. Dobranoc Curly.

- Dobranoc kochanie. – Powiedziałem i pocałowałem go we włosy.

Obudziłem się pierwszy, bo Louis jeszcze spał. Sięgnąłem ręką po telefon, który leżał na szafce nocnej 11:00. No to pięknie- Pomyślałem. Wstałem z łóżka żeby nie budzić Louisa i poszedłem wziąć prysznic. Gdy wyszedłem z łazienki Louis jeszcze słodko spał, więc zszedłem do kuchni, gdzie siedział już Jay.

- Dzień dobry. – Przywitałem się i pocałowałem Jay w policzek.

- Dzień dobry Harry. – Odparła. – Louis jeszcze śpi?- Spytała.

- Tak. Obudził się w nocy, bo miał koszmar, ale później poszedł spać. Jay mam do ciebie jedną sprawę.

- Słucham?

- Wiesz, bo dzisiaj przypada nasza miesięcznica i tak się zastanawiałem czy może nie zajęła byś czymś Louisa, żebym ja mógł wszystko załatwić.

- Jasne Harry, że ci pomogę. Rozumiem, że Louis niczego nie podejrzewa?

- Tak. Chciałbym żeby myślał, że zapomniałem. Dlatego zaraz wychodzę by wszystko przygotować.

- Okey Harry. Dam mu tyle zajęć, że zajmie mu to do wieczora.

- Dobra Jay to ja już wychodzę pa. – Powiedziałem i wyszedłem z domu. No Harry to teraz czeka nas ciężka praca- Powiedziałem i ruszyłem przed siebie.

*Oczami Louisa.

Obudziła mnie mama, która rozsunęła rolety w moim pokoju. Słońce mocno dawało mi po oczach, więc zasłoniłem się kołdrą. Jednak mama miała inny plan i mi ją zsunęła.

- Dobra Louis wstawaj jest taka ładna pogoda, chyba nie chcesz jej przespać co? – Spytała z uśmiechem.

- A właśnie, że chcę. – Powiedziałem. Nagle sobie coś przypomniałem. – Ymm mamo?

- Tak?

- Widziałaś może Harry’ego?

- Tak, ale wyszedł przed chwilą. Podobno musiał wyjechać. Dobra Louis wstawaj mam dla ciebie zadanie. Za 10 minut widzę cię na dole. – Powiedziała i wyszła. Zrobiło mi się bardzo smutno. Czyżby zapomniał o naszej rocznicy i mnie znowu zostawił? Nie przecież mi obiecał. Jednak coś w sercu mi mówiło, że jednak tak zrobił. Powolnym krokiem zszedłem z łózka i ruszyłem w stronę łazienki by się odświeżyć. Po Odświeżeniu wyszedłem i poszedłem do salonu gdzie czekała na mnie mama.

- Dobra co mam dla ciebie zrobić?- Spytałem.

- Louis proszę, czy byś mógł pomóc mi w ogródku, a następnie byś mógł mi pomóc sprzątać?

- Co? Przecież nigdy nie pozwalałaś mi się dotykać do twoich kwiatów. A teraz nagle chcesz żebym ci pomógł? – Spytałem z uniesionymi brwiami. Mama się do mnie uśmiechnęła i powiedziała.

- Tak właśnie tego chcę.  A teraz chodź i nie marudź, bo nie mam całego dnia- Odparła

- No dobra. – Powiedziałem. Praca w ogródku nie obyła się bez narzekania mojej mamy ‘’ Louis to nie tak, daj ja ci pokażę” albo ‘’ Boże nie jest takie trudne” W końcu po jakichś 3 godzinach ogródek był wykończony i mogłem w końcu położyć się na kanapie i odpocząć. Zdążyłem się położyć, a do pokoju wparowała moja mama prowadząc dziewczynki.

- Louis czy mógłbyś je uczesać, bo ja muszę jechać na chwilę do sklepu, a one zaraz idą na urodziny do koleżanki i nie dam rady.

- A nie może tego zrobić Lottie?

- Nie, nie może. Wracam za jakieś 30 minut. Bawcie się dobrze.- Oznajmiła i wyszła .No to pięknie.- Pomyślałem i wziąłem się za czesanie dziewczynek. Gdy już skończyłem je czesać pobiegły na górę. Sięgnąłem do kieszeni telefon żeby zadzwonić do Harry’ego. Włączyłem zieloną słuchawkę i czekałem aż odbierze. Pierwszy sygnał, drugi, trzeci aż w końcu złapała mnie poczta. Poczułem łzy zbierające się w moich oczach, więc poszedłem do łazienki przemyć buzie by mama nie zobaczyła, że płakałem. Po chwili usłyszałem trzask drzwi frontowych. Wyjrzałem z łazienki i zobaczyłem Harry’ego z moją mamą. Zawzięcie dyskutowali i powiem szczerze, że stałem się trochę zazdrosny. Po chwili Harry musiał poczuć, że ktoś się mu przygląda i spojrzał w moją stronę. Posłał mi jeden z tych swoich wspaniały uśmiechów, przy którym pokazywały się te jego cudowne dołeczki.

- O Louis. Nawet się ze mną nie przywitasz? – Spytał. Przewróciłem oczami i podszedł do chłopaka. Gdy już koło niego stałem złożyłem krótki pocałunek na jego wargach.

- Gdzie byłeś? – Spytałem.

- Miałem coś do załatwienia na mieście. A coś się stało?- No tak pewnie zapomniał.

- Nie nic tak się tylko pytam. – Już miałem odchodzić, gdy Harry pociągnął mnie za rękę. Spojrzałem na niego pytająco po chwili się odezwał.

- Louis Liam i Niall chcą dzisiaj urządzić taki męski wieczór idziemy?

- A musimy iść akurat dzisiaj? Nie chcę mi się naprawdę nie jestem w nastroju.

- No choć BooBear będzie fajnie. Proszę

- No okey.

- Dobra, więc leć się przebrać i jedziemy.

- Dobra. – Powiedziałem i ruszyłem do pokoju. Po jakimś czasie zszedłem na dół. Zdziwiło mnie to, że Harry też był przebrany. Miał białą koszule i brązowe spodnie.

- Czemu tak się wystroiłeś? – Spytałem.

- A co myślałeś, że pójdę w goście ubrany jak flejtuch? No już kochanie chodź bo się spóźnimy – powiedział i pociągnął mnie w stronę drzwi. Wsiedliśmy do samochodu nie odzywając się do siebie. Czasami tylko zerkałem w stronę Harry’ego widać było, ze czymś się denerwuję, tylko czym? Niestety drogę minęliśmy w ciszy. W ogóle się do siebie nie odzywając. Dojechaliśmy pod dom Liama w ciągu 15 minut. Wyszedłem z samochodu czekając na Harry’ego. Po chwili pojawił się koło mnie i złączając nasze dłonie ruszyliśmy w stronę domu Liama. Harry zatrzymał się przed drzwiami i ustał na wprost mnie wyciągając w moją stronę chusteczkę.

- Po co mi to?- Zapytałem ze zdziwieniem.

- Odwróć się chce ci to założyć.

- Ale po co?

- Boże Louis. Po prostu odwróć się i daj mi zawiązać sobie oczy tą chustą. - Powiedział. Cóż mogłem innego zrobić niż się odwrócić. Po 3 minutach chustka zasłaniała mi oczy, a Harry zaprowadził mnie do środka. W budynku czułem bardzo ładny zapach. Ne mogłem wyczuć co to jest, ale coś wspaniałego. Nagle moje oczy zostały odsłonięte, a o co zobaczyłem sprawiło, że nie mogłem złapać oddechu. Na podłodze porozsypywane były płatki róż, a po obu ich stronach były świeczki. Cała ta droga prowadziła do salonu. Rzuciłem się na Harry’ego i pocałowałem go namiętnie. Chłopak był zaskoczony, ale oddał pocałunek. Gdy się od siebie odkleiliśmy Harry posłał mi jeden ze wspaniałych uśmiechów i powiedział:

- Wszystkiego najlepszego z okazji naszej miesięcznicy Lou.

- Myślałem, że zapomniałeś- Powiedziałem, ze smutkiem.

- Jak mógłbym zapomnieć o tak wspaniałym dniu kochanie? Jesteś dla mnie najważniejszy i dzisiaj pragnę ci to pokazać, ale najpierw zapraszam pana panie Tomlinson na kolacje „ala Harry” - Powiedział z uśmiechem splatając nasze dłonie prowadząc mnie do salonu. W salonie na palił się piecyk koło którego były położone dwie poduszki, a po środku nich stał mały stoliczek na którym, znajdywały się 2 świeczki. Po 2 stronach były talerze i kieliszki do wina, który stał już na stoliku. Harry zaprowadził mnie na moje miejsce, po czym zajął miejsce naprzeciwko mnie włączając przy tym radio.

- Zanim zaczniemy jeść chciałbym ci coś powiedzieć. – Oznajmił. Wyczułem w jego głosie, że się bardzo denerwuje. Więc złączyłem moją dłoń z jego dając mu tym otuchy – Pewnie teraz pomyślisz, że jestem idiotą, ale co tam raz się żyje czyż nie? Dobra, chciałem ci powiedzieć, że jesteś naprawdę wspaniałą osobą. Dzięki tobie czuję się kochany mimo tego, że jestem potworem. Dlatego nie wiem jak zareagujesz na moją propozycję Lou. Mam tylko nadzieję, że mnie nie zostawisz. – Powiedział. Widziałem łzę spływającą z jego policzka, już chciałem sięgnąć ręką by ją wytrzeć, gdy nagle Harry wstał i uklęknął przede mną na jedno kolano wyciągając z kieszeni czerwone pudełeczko. Zatkałem usta ręką i poczułem łzy zbierające się w moich oczach.

- Louisie Williamie Tomlinsonie, czy dasz mi ten zaszczyt i zostaniesz moim mężem?- Spytał spoglądając na mnie. Co ja powinienem teraz zrobić? Wiem, że go bardzo kocham, ale znamy się za krótko by podjąć taką decyzje.

- Harry ja….

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Siemanko! Tak jak obiecałam dodaje nowy rozdział. Dziękuje bardzo za wszystkie komentarze i za ponad 2700 odwiedzin. Mam do Was pytanie : to opowiadanie dobiega już niestety końca i tak się zastanawiam co byście powiedzieli na następny sezon? Byście czytali czy wolicie by był to już koniec?

P.s 5 komentarzy = nowy rozdział buziaki ;*